برای  چه ورزش می کنم؟ جهان بینی ورزشی.

 همه انسانها می دانند که ورزش برای سلامتی مفید است، که این همان مرتبه علم الیقین از مراتب دانایی است. اما تبدیل شدن از مرتبه دانایی به دانایی موثر زمان بسیاری را می طلبد

برای همین است که در کنگره جهان بینی باید کاربردی و اجرایی نمود  و هر چیزی که می دانیم سعی کنیم به مرحله عمل برسانیم. به قول استاد: برشما واجب و ضروری است که از سخن به نقطه عمل حرکت نمایید .

از برخی از مسافران که می پرسی ، چرا ورزش نمیکنید؛ می گویند دیگر از ما گذشته است که ورزش کنیم اما اگر از آنها بپرسی پس با این سن بالا برای چه آمده ای اعتیاد خود را درمان کنی. جوابی منطقی نمی شنوی.

برای یادگیری و فراگیری هر نوع علم و حتی رشته ورزشی ، سن و سال مطرح نیست. و خوبی ورزش در کنگره به صورتی است که از پرتحرک ترین و سخت ترین رشته های ورزشی مثل راگبی و تیراندازی ، فوتسال و والیبال گرفته تا کم تحرک ترین و آسان ترین آنها مثل دارت و شطرنج وجود دارد.

پس دیگر نمی توان گفت از ما گذشته است که ورزش کنیم.

من قبل از کنگره ورزش میکردم و تا دسته یک تهران در رشته ورزشی خود پیش رفتم و جالب بود که مواد میزدم که بتوانم بهتر ورزش کنم. و در هفته دو تا سه جلسه تمرین سخت داشتم. اما وقتی که کنگره آمدم راهنمایم ورزش را برایم ممنوع اعلام کرد. و با آنکه هرچه به ایشان می گفتم که برای  رشته ورزشی که انجام میدهم پول میگیرم ، ایشان فقط می گفت:  شما شرایط ورزش سالم را در حال حاضر ندارید.

من هم طبق معمول که گفته بودند اگر میخواهی به درمان برسی ، تسلیم باشد. فقط گفتیم باشه ، اما همیشه با افکار خودم درگیر بود که اینجا دیگه کجاست .  همه دنیا می گویند مواد مصرف نکن و قطع کن و ترک .  اینجا( کنگره60) می گوید باید مصرف کنید و آرام آرام کم کنید. همه میگویند ورزش برای سلامتی مفید است . اینجا می گویند ورزش برای سلامتی شما در حال حاضر مناسب نیست.

بعدها تمام دلایل آنها را یکی یکی برایم آشکار شد.

آری! تنها فرق ورزش در بیرون کنگره با داخل کنگره . موضوع جهان بینی ورزشی بود که اصلاً در بیرون کنگره این مورد مفهموم نداشت. در بیرون کنگره  آموخته بودم که در یک تیم فوتسال تمامی بازیکنان باید سعی کنند که با هر روش که آموزش دیده بودند تیم را به سمت برد هدایت کنند. از قبیل : وقت را تلف کردند – بازی روانی بر روی بازیکن مقابل – تاثیر بازیکنان نیمکت نشین بر روی داوروبرخی از موارد که شرم از گفتم آن دارم. و تمام این موارد را بعنوان زرنگی می دانستند.

اما در کنگره این موضوع جایگاهی ندارد. چون در اینجا همه ورزش می کنند که در ابتدا به تعادل و سپس به حال خوش و آرامش برسند. قرار نیست ما با خراب کردن حال دیگران خودمان به حال خوش برسیم.

در بیرون کنگره همیشه حال تیم بازنده خراب و حال تیم برنده به ظاهر خوش بود. اما در کنگره دیگر برد و باخت ، به آموزش تغییر نام پیدا کرد و معنای جدید برای خود یافت.

آری!  آموزش.

یادم هست که به یکی از تیمهای خوب فوتسال کنگره  دعوت شدم و چون قبلاً در این رشته در بیرون از کنگره برای خود جایگاهی داشتم خود را بالا از دیگر بازیکنان می دیدم و قرار شد که روز جمعه ساعت 30/8 صبح در پارک طالقانی حضور پیدا کنیم تا سرپرست تیم درخصوص آشنایی با اعضاء و تمرین با ما صحبت کند. آن روز ساعت 9 صبح هم گذشته بود که به پارک طالقانی رسیدم و ساکم روی دوشم بود و همه قبل از من رسیده بودنند و لباس ورزشی به تن داشتند. و برای من این کارم عادی بود و فکر میکردم اینجا هم مثل باشگاهی است که در آن تمرین میکنم می توان هر ساعتی دلم خواست بیایم. تا رسیدم و سلام گفتم.

سرپرست تیم با آنکه سوابق ورزشی مرا از راهنمایم شنیده بود، گفت: این چه وقت آمدن است؟ لازم نیست لباس ورزشی تن کنی. برو اخراجی.

شدیداً حالم بد شد و ناراحت شدم. روز اول از تیم اخراجم کرده بودند. منکه برای هر ساعتی که بیرون از کنگره بازی میکردم پول میگرفتم. سرخورده آمدم و راهنمایم را درپارک پیدا کردم و برایش موضوع را توضیح دادم.

ایشان فرمودند: در کنگره اولین موضوع نظم است. تو در بیرون کنگره برای خودت بازی کن مهمی هستی. اما در کنگره همه مسافرند. وباید تابع قوانین اینجا باشند. و با وساطت راهنمایم به تیم برگشتم.

بعدها درکنارسرپرست تیم که در آن زمان کمک راهنما درمان اعتیاد بود و من سفر دومی بودم ، برای ادامه مسابقات فوتسال به شهرستان های مختلفی می رفتیم ومن از ایشان چه درسهای بزرگی آموختم.

آری آموزش.!

 از آن وقت بود که آموختم که تمام آموزشهای کنگره در جهت رسیدن به تعادل و سپس به حال خوش است.

و هیچکس در هستی دوست و دشمن ما نیست. بلکه همه معلم ما هستند.